Column in Bommelerwaards dialect nr.3

Aorte=Praotje: Mien kwam durre slaopzak nie mer uit

BOMMELERWAARD - Omdat er bij de eindredactie van ‘De Bommelerwaardgids’ nogal wat positieve reacties binnenkwamen op het verhaaltje in dialect van Aort van Krieken, volgt er ditmaal nog één. Deze schreef Aort naar aanleiding van de vakantie, die hij samen met vrouw Mien op een rustige camping in Luxemburg vierde.

 “Ondanks det-te sturm en de règen ‘t kampeerleven nie bepaold aontrekkelijk maokten, had Mien ut de erste vier daog best naor durre zin. Dè wier anders toen ze onverwacht durre slaopzak nie mer uitkwam.

Ze vuulde dur ège helemaol nie lekker, zin ze. Iets wa laoter un smoesje bleek te zijn. Er was heel iets aanders det-ter dwars zat. Witte wat er gebeurd is?

Natuurlijk nie, ik zal het oe vertellen.

Op dun vijfden aovond van ons vekansie, net toen ik tussen ut dons wou kruipen, moest Mien nog effe naor ut toilet.

Nou lijken die verrekte tenten net zo op mekaore es-te woningwetwoningen in dun Bommelse Balkan. Er is praktisch gin verschil tussen, meej es gevolg dè Mien op de terugweg in ut donker per abuis un verkeerde tent instiefelde.

In die tent was net unnnen mins in Adams costuum bezig z’n ège van top tot teen te wassen. Omdet-tie veurover stond had Mien nie in de gaoten dè ik ut nie waar, mar unnen vrimde.

Dur ège van gin kwaod bewust gaf Mien de kèèl un klap tegen ’t onderste deel van zunnen rug. En op dè moment zin Mien: “Zo, lekkere kadet”.

De mins schoot van schrik recht overend en keek Mienne in dur gezicht. Hoewel ze aanders nie zo verlegen is, had ze ut niet mer en sturmde es-te weerlicht naor buiten.

In ons tentje aongekommen zin ze niks over ut veurval, mar den volgende dag was ze meej ginnen stok naor buiten te krijgen. Ze was ziek en daormeej uit.

Pas nao twee daog vertelde Mien wat-ter was overkommen. Ze schaomde dur ège gruwelijk en ze was doodsbenaowd dè ze de mins buiten tegen zou kommen.

Pas toen ik heur uit de doeken hà gedaon dè mijn zo iets ok best had kunnen overkommen en dè ik mun ège daor niks van aon zou trekken, es ut me tenminste een vrouwspersoon was die ik aontrof, waogde ze ut er op om bij schemerdonker saomen meej mijn een ommeke te maoken.

Ze kneep me bijna fijn toen we net bij dun ingang van dun camping de bewuste mins tegen kwamen. Hij vertrok gin spier van zun gezicht, mar net toen hij Mienne passeerde zin-tie: “Zo lekkere kadet.”