Pas 13-jarige An Mei uit Aalst werd wereldkampioen karate tussen de volwassenen

AALST – An Mei van Tongeren uit Aalst kroonde zich half juni in Antwerpen tot wereldkampioen ‘Inclusive Karate’ in de categorie ‘slechtziend’. De pas 13-jarige karateka ontving daarom vorige week een speciale penning van de gemeente Zaltbommel.

"Alle juffen en meesters feliciteren me nu omdat ik vorige week in de krant stond (op de gemeentenieuws-pagina in de Bommelerwaardgids van 28 juni, red.). De Pedagogisch Medewerker heeft me gefeliciteerd, meneer Rengeling heeft me gefeliciteerd en zelfs een meneer die ik helemaal niet ken heeft me gefeliciteerd!"', roept An Mei van Tongeren met grote verbazing uit. Waar de 13-jarige Aalsterse zich normaal gesproken rustig en op de vlakte houdt, staat ze nu nadrukkelijk in de belangstelling.

Pittige tijd
Die belangstelling is overigens zeker niet onterecht, want An Mei heeft een uitzonderlijke sportprestatie geleverd door wereldkampioen karate te worden in de categorie 'slechtziend'. En die term mag letterlijk worden genomen, want An Mei ziet voor slechts 20 procent, als gevolg van de zeldzame aandoening Incontinentia Pigmenti, kortweg IP. Deze aandoening brengt ook nog eens allerlei vervelende bijverschijnselen met zich mee zoals epilepsie, een tandafwijking en een huidafwijking.

Daarnaast lijdt ze ook aan nystagmus, ook wel omschreven als 'wiebelogen'. Dat maakt dat An Mei een andere jeugd heeft gehad dan de meeste van haar leeftijdsgenootjes. Vooral op de basisschool was het lastig, vertelt moeder Mariska: "We hebben best een pittige tijd achter de rug."

Verkocht
Maar hoe anders is de situatie nu; An Mei is bijna brugpieper-af op Cambium College 'De Waard' en wordt met mooie cijfers volgend schooljaar tweedejaarsstudent aan de kaderberoepsgerichte leerweg. "In het begin hadden docenten nog hun twijfels en zorgen of het allemaal wel goed zou komen, vanwege An Mei's visuele beperking. Maar inmiddels horen we regelmatig dat ze het liefst een klas vol An Mei's zouden willen hebben", lacht Mariska.

Niet alleen op school gaat het goed; ook op sportief gebied laat An Mei zich van haar beste kant zien. Turnen, trampolinespringen en paardrijden werden vanwege uiteenlopende redenen geen succes, maar daardoor ging ze niet bij de pakken neer zitten. "Ze riep ineens: ‘Ik weet het, ik wil op karate!' Ze is daar een eerste keer gaan kijken, proefdraaien en was meteen verkocht. Ze had echt zoiets van ‘dit kan ik wél’", glimlacht Mariska. 

Ervaring
An Mei richt zich op de discipline Kata, waar onder meer ook Mitchell Beckers uit Zaltbommel in actief is. Een Kata is een individuele oefening die wordt uitgevoerd tegen denkbeeldige tegenstanders die uit verschillende richtingen aanvallen. In tegenstelling tot het karate dat bijvoorbeeld op de Olympische Spelen wordt beoefend, hoeft An Mei zelf geen fysiek gevecht aan te gaan, maar dat wil niet zeggen dat het een sport zonder risico's is.

Zij en haar concurrenten dragen namelijk een geblindeerde bril. Die bril zorgt ervoor dat er geen verschil is tussen deelnemers die voor tien of voor twintig procent zicht hebben; ze zien met die bril op letterlijk geen hand voor ogen. Dat maakt het voor de karateka's des te moeilijker om zich te oriënteren, terwijl dat een belangrijk onderdeel is bij Kata.

(Tekst loopt door onder de foto's)

Moeder Mariska laat door middel van een filmpje van het wereldkampioenschap in Antwerpen zien hoe de sport in zijn werk gaat. An Mei voert - oneerbiedig gezegd - een hele choreografie op aan diverse vechtbewegingen en sprongen. Extra punten worden toegekend wanneer de karateka precies met zijn of haar neus naar voren uitkomt.

Ondanks het feit dat An Mei helemaal niets ziet, slaagt ze daarin met vlag en wimpel. De vele trainingsuren die An Mei bij karateschool Langstraat Karate heeft doorgebracht, werpen daarmee hun vruchten af: in een deelnemersveld met zes tegenstanders - waaronder volwassenen - kroont ze zich namelijk tot wereldkampioen 'K10'; de categorie voor visueel beperkte atleten.

Dat was ver boven de verwachtingen van haar ouders: "Trots is nog een te klein woord", glundert Mariska nog na. Vader Patrick vult aan: "We weten dat ze het goed kan en dat ze het leuk vindt. Ze deed vooral mee omdat het goed is voor haar ervaring, helemaal niet met de verwachting dat ze ook echt wereldkampioen zou worden."

Zwarte band
Vanwege die prestatie van formaat mocht An Mei vorige week op bezoek komen bij de gemeente Zaltbommel. Daar ontving ze de gemeentelijke sportpenning; een onderscheiding die alleen wordt uitgereikt aan individuele sporters of teams die een bijzondere sportprestatie hebben geleverd.

De 13-jarige Aalsterse had daarmee een primeur te pakken: "Ik vind het gaaf dat ik de eerste was die zo’n penning kreeg", aldus An Mei, die een duidelijk doel voor ogen heeft: "De zwarte band halen." Stellig: "Dat is mijn doel en totdat ik dat behaald heb, ga ik door."