Han Looijen: ‘Ik durf mijn kwetsbaarheid te tonen’

ZALTBOMMEL/SINT-MICHIELSGESTEL - "Op 25 mei heb ik bekend gemaakt dat ik per 1 oktober afscheid neem als burgemeester. Daar ben ik vanaf februari mee bezig geweest, wakker van gelegen", bekent Han Looijen(1975) in zijn rol van burgemeester van de gemeente Sint-Michielsgestel. "Verdriet? Ja! Ik ben er voor dertigduizend inwoners."

Het Brabantse Sint-Michielsgestel heeft iets Bommels: Han Looijen. "Zaltbommel zit in mijn hart", zegt de voormalig Bommelaar. "Iedere steen ken ik." In 2019 verruilde Han zijn geboortestad voor Sint-Michielsgestel. Het burgemeesterschap ambieerde hem al vroeg. "Een droom? Ja. Maar niet vanaf mijn geboorte," lacht hij. "Ik ben erin gegroeid. In 2002 werd ik raadslid voor de VVD. Ik wou een bijdrage aan de gemeenteraad geven. "De politieke carrière van Han neemt een vlucht; tot 2010 zit hij in de raad. "Ik werd gepolst of ik namens de VVD wethouder wilde worden. Dat had ik zelf nog niet bedacht." Tot in 2018 was hij wethouder.

Iets anders
Een volgende stap, die van burgemeester in de gemeente Sint-Michielsgestel, ligt voor de ambitieuze Han voor de hand. "Ze wilden Han Looijen en ze kregen Han Looijen. Ze wilden iets anders dan mijn voorganger Jan Pommer. Hij is hier zeventien jaar burgemeester geweest. 'Ga het in vredesnaam niet doen, zoals ik het heb gedaan', zei hij." Han, zonder omhaal: "Ik ga niet op zondag bij een voetbalwedstrijd staan kijken. Daar heb ik niks mee. Maar ik heb toch gemerkt dat ze wat anders van mij verwachten."

Avondvierdaagse
Kort na zijn aantreden breekt de coronapandemie uit. Contacten worden tot een minimum beperkt. Een tijd waarin Han als burgemeester voor de inwoner niet al te zichtbaar is. "Ik heb het, na de corona, goed kunnen maken met de Avondvierdaagse. De deelnemers moesten op het eind met een polsbandje langs een scanner. 'Geef mij die scanner' zei ik. Dan kon ik zien hoe iemand heette en aanspreken. Ze waarderen het als je er bent. Maar als je niet levert wat ze willen..."

Woensdagmiddag vrij
Met zijn blik naar buiten gericht en de handen strak over elkaar, vervolgt Han: "Ik ben direct. Dat vindt men lastig. Dat merk ik vooral het laatste jaar. Bij mijn aantreden heb ik gezegd dat ik twee jonge kinderen heb, Fedde en Novan. De woensdagmiddag houd ik vrij. Maar wat moet, dat moet. De balans werk-privé is altijd een uitdaging, zeggen ze hier. Waarop ik antwoord: 'Dat zegt mijn vrouw ook.' Als ik ergens ben vragen ze: 'Bent u alleen?' Ja, waar Han komt, komt Jerney niet altijd mee." Zijn vette lach begeleidt zijn mening. "Ik ben uitgesproken."

'Beetje narcistisch'
Han verdwijnt om met een blikken trommel gevuld met sprits terug te komen. Knabbelend aan een koekje, vertelt hij: "Ik woon hier 700 meter vandaan. Tussen de middag de honden uitlaten. Een keer komt een vrouw op me af: 'Burgemeester, hoe kunnen we het buitenbad openhouden?' Dat ze naar me toe komen, vind ik leuk. Ik ben best wel een beetje narcistisch."

Dikke vette knuffel
In zijn rol van burgemeester hoort Han van een tragisch voorval. Hij belt een naast familielid. "Het feit dat de burgemeester belt... Die vrouw loopt leeg. Ik kom haar later op straat tegen en krijg een dikke, vette knuffel. Ze weten dat ik er ben. Ik sta altijd aan."

Emotionele kant
Ongemerkt slikt Han. Hij is emotioneler dan mensen vaak in de gaten hebben. "Ze denken dat ik sterk ben, krachtig, maar ik heb ook een emotionele kant." Tijdens een zoveel jarig huwelijksfeest komt burgemeester Han met een kopie van de originele huwelijksakte. "Daar blijkt één van de getuigen een week eerder overleden broer te zijn."

'Grote mond, kaal en groot'
Met een omfloerste blik: "Dan heb ik een brok in mijn keel. Ik durf mijn kwetsbaarheid te tonen. Iemand zei eens tegen mij of ik me wel bewust ben hoe ik binnenkom: grote mond, kaal, groot. Dat komt best intimiderend over. Maar in mij reist een klein Hannetje mee: ik ben geen stoere vent."

Papa Han
Enkele weken terug wordt het Han even te veel. "Last van mijn rug, hernia. Longontsteking gehad. Door het gehoest last van mijn borstspieren. En dan breken mijn jongens ook nog eens het huis af." Een milde glimlach verschijnt op zijn gezicht. "Thuis heb ik minder de broek aan. Dan vraag ik Jerney of zij het wil regelen. Ik ben 24 uur per dag burgemeester. Thuis ben ik papa Han: korte broek aan en slippers."

Dienend
Burgemeester zijn lijkt Han op het lijf geschreven. In de ruime ontvangsthal wordt hij enthousiast aangesproken, net als wat later buiten, voor de deur. "Ik denk dat ik het kan. Je kunt voor alles en iedereen wat doen. Als burgemeester ben je dienend, dienstbaar. Maar ik ben niet altijd op het gemeentehuis aanwezig."

Gelukkig
Na 1 oktober hoeft dat sowieso niet meer. Van sommige Bommelaars hoorde Han: "Laten we Looijen terughalen." Met een glimlach: "Mooi om ergens te mogen waarnemen. Een plaats als Breda lijkt me wel wat. Of ik gelukkig ben? Lastig om daar antwoord op te geven. Met mijn kinderen en mijn vrouw ben ik gelukkig. Maar per 1 oktober heb ik niks. Ook na die datum moet de hypotheek betaald worden. Best wel spannend."

Wijzend op zijn schouders besluit Han: " Daar zitten twee stemmetjes. Het engeltje zegt: 'Er komt wel iets!' Het duiveltje: 'Er komt niets!'