Ben van Steenbergen, een brandweerman in vuur en vlam

ZALTBOMMEL - "Brandweerman zijn is een teamsport. Het is net een orkest. Ik ben niet altijd de dirigent, maar wel vaak. Je moet voor elkaar door het vuur gaan, letterlijk." De altijd glimlachende Ben van Steenbergen (1975) is een meer dan gepassioneerd brandweerman. 

De brandweerkazerne van de Zaltbommelse Brandweer aan de Steenweg oogt rustig. Twee blozende brandweerwagens, officieel tankautospuit geheten, staan het signaal van uitrukken af te wachten. Erachter rijen kleding voor de 23 vrijwilligers van het korps. Als er een melding gedaan wordt "...moeten ze binnen drieënhalve minuut hier zijn", zegt Ben. "Afhankelijk van het object moeten we tussen de zeven en tien minuten ter plekke te zijn." Een melding komt bij de meldkamer in Apeldoorn binnen. "Met de Pager kunnen de vrijwilligers melden of ze komen. Ze zijn verplicht alles los te laten waar ze op dat moment mee bezig zijn. Behalve als ze een kleine op de arm hebben," verduidelijkt Ben.

Aansteker
Grote branden, waar de halve bevolking naar kwam kijken, liggen ver achter ons. "De maatschappij is bewuster geworden", meent Ben. "Brandveiliger denk ik." Er is echter ook één maar. "We bouwen de woningen steeds meer dicht." Om energie te besparen. "Vuur heeft maar drie dingen nodig: een bepaalde temperatuur, brandstof en zuurstof."

Ben over de veiligheid van zijn eigen woning: "Veilig? Als ik ja zeg is dat gevaarlijk." Waaraan hij eerlijk toevoegt: "Je kunt niet alles veilig maken; wel zo goed mogelijk. Ik ben alert, bewust." Vanwege tocht geen brandende kaarsen bij het raam plaatsen, noemt hij als een voorbeeld. Braaf voegt hij eraan toe: "Als kind heb ik nooit vuurtjes gestookt. Wel met een aansteker gespeeld; mijn moeder rookte."

Brandweervirus
Ben is officier van dienst bij de Bommelse brandweer. Hij belandde min of meer toevallig in dit vak. "Na de lts kwam ik bij Kronenburg terecht: vier dagen werken, één dag school." Hoewel dit Hedelse bedrijf brandweerauto's bouwt "...had ik daar niet veel mee. Tot ik werd benaderd of ik bij de bedrijfsbrandweer wilde komen. Ik ben gaan kijken en blijven plakken."

Oftewel, de vonk slaat over. Adrie de Laat van Orion wakkert het vuur verder aan. "Hij was vrijwilliger bij de Bommelse brandweer." Hij vond dat ook iets voor Ben. "Je moest 18 jaar zijn en ik was pas 17. Op gesprek gegaan bij Rijk Mooring. 'Volgende week beginnen' zei hij. Sinds 1992 ben ik besmet met het brandweervirus; dat zit in al mijn haarvaten." Hij lacht bij de constatering dat er bluswater in plaats van bloed door zijn aderen stroomt.

Racefiets
Als één van de drie vaste medewerkers, is Ben vandaag de dag de spil van de Bommelse kazerne. "Je begint als medewerker, dan word je groepschef, specialist Repressie (bijstandverlening in noodsituaties) en officier van dienst. Fulltime." Zijn werkzaamheden omvatten onder andere de voorbereidingen op grote incidenten, de specialistische taken en het opleiden van de vrijwilligers. En het maken van plannen rond complexe bedrijven: wat te doen als zich een incident voordoet?

Ben is brandweerman in hart en nieren. 24 uur per dag. "Het is een passie. Het is een vak. Dat wordt wel eens vergeten. Mijn vrouw zegt weleens of het niet een tandje minder kan. Ze houdt me goed in de gaten. Maar ik ervaar het niet als een stressbaan." Sinds enkele jaren is Ben op de racefiets te vinden. "In de zomer probeer ik 300 kilometer in de week te rijden. Even het hoofd leegmaken. Iedere zondag fiets ik met Wielervereniging Salt-Boemel mee. Als het bij vertrek regent, ga ik niet." Lachend: "Tijdens onze vakantie in Zeeuws-Vlaanderen fiets ik langs alle brandweerkazernes. Daar maak ik foto's van."

Procedure
De jaarwisseling maakt voor Ben een wezenlijk onderdeel van zijn functie uit. "Ik ben de contactpersoon. Overleggen met de gemeenten Zaltbommel, Maasdriel en Neder-Betuwe en afstemmen met de rest van de regio. Ik maak een draaiboek: Hoe komen we met de gemeente en met de politie in contact? Wat hebben we van het afgelopen jaar geleerd? Daar ben al in juni mee bezig. Alle korpsen werken volgens dezelfde procedure."

De officier van dienst signaleert goed nieuws: "De agressie richting brandweerman is afgenomen. Het gaat de laatste jaren de goede kant uit. Een brandweerman in dit pak is óók een vader van een kind. Hij kan jouw buurman zijn."

Pensioen
Net als tijdens een storm kan er tijdens de jaarwisseling een piek in de Apeldoornse meldkamer ontstaan. "In dat geval zijn er vijf mini meldkamers, waarvan één in Zaltbommel." De Bommelse brandweerman zit tijdens de jaarwisseling thuis. "Altijd", beaamt hij, "maar met een schuin oog naar de telefoon. Op het uur U hoop je dat het goed gaat. Mijn vrouw stelde een keer voor met oud en nieuw weg te gaan, waarop ik zei: 'Dan ga je maar zonder mij...'"

Na een blik op zijn telefoon te hebben geworpen, besluit Ben met: "Tot mijn pensioen blijf ik bij de brandweer. Dit is mijn post. Daar ben ik supertrots op, op iedereen. Als ik niet bij de brandweer terecht was gekomen, was ik brandweerauto's blijven bouwen."