Hallo Hier Bommel: Bob van Kooten

ZALTBOMMEL - Sprookjesachtig klinkt het verhaal van Bob van Kooten. Hét succesverhaal van keihard werken, nek uitsteken. Dat Zaltbommel er zonder hem anders uit zou zien, pareert hij: "Niet alleen dankzij mij." 

Al decennialang behoort de nu 79-jarige Bob tot het straatbeeld. "Op derde kerstdag 1980 kocht ik het huidige Blokkerpand van drukkerij Van de Garde." De familie Van Kooten woont aan de overkant. "Ik zag Van der Wal borden 'Te koop' erop zetten. Voor hij het laatste bord op de ramen had gezet, had ik het gekocht. Hartstikke goedkoop", lacht Bob er met zijn bekende grijns achteraan. "Ik zeg tegen mijn vrouw Janny: 'Verrassing, ik heb de drukkerij gekocht.'" 

Bob denkt honderd stappen vooruit. "In Bommel was geen fitnessruimte. Dat kon mooi bovenin." Boven wat dé Blokkerwinkel zou worden. "Ernaast had ik een modezaak in gedachten." Jaren eerder, in de jaren '60, verruilt Bob zijn geboorteplaats Veenendaal voor Zaltbommel. Bakkerij Van Aalst is zijn springplank. "Kocht ik samen met mijn vader, hij zat in de banketbakkerswereld. Twee jaar later trouwde ik met Janny."

Terugkijkend: "Wat gaat de tijd snel. Ik werkte 120 uur in de week. Toen vader 63 werd heb ik met Janny de bakkerij voor honderd procent overgenomen." De naam van Janny valt regelmatig. Een tandje zachter zegt Bob: "Deze maand is het tien jaar geleden dat ze is overleden: 28 maart 2011." Haar strijd heeft zes jaar geduurd. "Je zag dat ze ziek was, maar je merkte het niet. Een hersenbloeding werd haar fataal."

Bob gaat terug naar zijn Bommelse start: "Kees van Haaften, banketbakker, vroeg of hij voor kerst één dag vrij kon krijgen." Kees en zijn vrouw Dir bestieren de sigarenzaak op de Markt. "Mijn buil shag was leeg. Ik naar Kees. Hij stond in de winkel met de stropdas voor. Dat leek mij wel wat. 'Kan ik jouw zaak kopen?' vroeg ik. Die sigarenzaak werd het begin van zijn onroerend goed. "Ik denk er niet altijd bij na. Dat is me door de bank wel eens kwalijk genomen. Janny vertelde me waar in Bommel behoefte aan was. Vanaf ons huwelijk hebben we samengewerkt." Hij vervolgt: "Het was een mooie begrafenis in de Sint-Maartenskerk. Op maandag ben ik weer aan het werk gegaan. Het leven gaat verder. Vier jaar later had ik een andere vriendin. Zij is overleden aan alvleesklierkanker."

Bob ontmoet Marleen, de dochter van Kees en Dir. " Een totaal andere vrouw dan Janny. Een echte onderwijzeres. Zo nuchter. We gaan veel op vakantie." Rook kringelt rond Bobs hoofd. "Zal ik jou eens wat vertellen? We kunnen naar de maan, we kunnen Mars veroveren. Iedereen hier heeft het zo ongelooflijk goed." Doelend op de coronapandemie: "Er is er maar één die het zeker weet en die zit boven. Dat heb ik geleerd van Janny: het maakt niet uit wat je bent, er is maar één God." Terloops: "Ik heb ook corona gehad. Licht, het was maar een griepie."

Bob omschrijft zichzelf als een tevreden mens. Wijzend op de voorkant van zijn huis: "Als ik daar op mijn 'buiten' zit te dromen, denk ik aan Janny. Ze zou me zo eens moeten zien zitten." De zakenman vervolgt: "In '82 opende ik mijn eerste Blokker." Sindsdien luidt zijn bijnaam Bob Blokker. Zijn uitgebreide Blokker in de aangekochte drukkerij overtreft de eerste. Als deze in vlammen opgaat zitten de Van Kootens niet bij de pakken neer. Het vuur is amper gedoofd of de herbouw wordt besproken.

De impulsieve Bob ziet vanaf zijn balkon het gat in de Tolstraat, daar waar de SNS bank ooit een filiaal heeft. "Ik kwam de eigenaar van het pand tegen: 'Als ik het krijg...' Het was gelijk verkocht." Bob zet er twee in het straatbeeld passende huizen neer. "Mensen van 65 of ouder willen rust. Beter dan in het centrum kun je niet zitten."

De eeuwig jonge Bob gelooft in de toekomst. "De lokale ondernemer moet in ere worden hersteld, anders verdwijnt de ziel uit de stad. Waalfront West moet snel doorgaan. Het is goed als er 360 appartementen bijkomen." De vraag of hij gelukkig is, ontlokt een langdurige stilte. Nadat Bob zijn blik over de Waal heeft laten glijden, draait hij zijn hoofd 90° om. Bedachtzaam, zachtjes: "Jazeker, maar da's een gevaarlijke vraag, maat! Ik heb mijn kinderen, mijn kleinkinderen. Inderdaad, jongen, ik ben gelukkig..."

Rein van Willigen werkt momenteel aan een nieuw boek 'Hallo Hier Bommel!'. Hierin komen interviews met creatieve bekende en minder bekende Bommelaars. De Bommelerwaardgids publiceert verkorte versies van die interviews.