Geert Bruygom: 'Wie het eerst de Bommelse toren ziet'

ZALTBOMMEL - "De echte Bommelaar sterft niet uit. Mijn vader zei altijd: 'Jou kennen ze wel.' En die kleine van mij kent ook heel Bommel. Stel dat jij nu dood neervalt: 'Rein is gestorven.' Iedereen weet toch wie dat is," glimlacht de echte Bommelaar bij uitstek, Geert Bruygom (1969). 

De Bruygommetjes wonen daar waar Bommel bijna ophoudt. Twee wollige hondjes springen enthousiast op en neer. Het duo, ter grootte van een handtasje, produceert daarbij waakzaam bedoelde geluiden. Geert gooit de deur open om daarna de keuken in te snellen, onderwijl wijzend naar de blaffende handtasjes: "Ik heb niks met die dingen." De heer des huizes plamuurt vervolgens twee sneetjes brood met pindakaas. Wie Geert kent, weet dat hij een familieman is. Met een vragende blik, aarzelend: "Op het ziekelijke af. De Bruytjes trekken één lijn, met alles. Wie tegen één van ons is, is tegen de familie."

Moederskindje
Negen maanden woonde Geert samen met broer Wouter. Nu woont de tweeling onder één kap. "We schelen drie kwartier", zegt Geert. "Ik heb drie kinderen, Wouter vier." De kinderen komen dag en nacht bij elkaar over de vloer. "Die jong hebben twee vaders. Ik ben de flierefluiter. Wouter is wat serieuzer. Wat is belangrijk in het leven? Als er iets met de kinderen gebeurt."

Het predikaat nuchter past op Geert. Net als de omschrijving emotioneel. Hij zwijgt, raakt ontroerd en probeert zich onder controle te krijgen. "Waarom raakt die opmerking me?" Met betraande blik: "Ik weet het niet. Ik lijk op mijn moeder. Ik was een moederskindje. Te lief voor iemand zijn is ook niet goed. Nuchter zijn is makkelijker", meent de familieman.

Schijnheilig
Geerts vader komt ter sprake. "Een betere vent kon je niet treffen. Pa was super. Hij had nooit een hekel aan iemand. Als je hem een klap in zijn gezicht gaf, was hij het tien seconden later al vergeten. Pa was 44 toen we werden geboren. Zijn broer was jong overleden. Toen heeft pa eerst dat gezin groot gebracht." Geert is een boeiend verteller. "Wouter vindt mij altijd zo direct. Maar waarom zou ik schijnheilig doen? Ik ben altijd duidelijk. Als ik een fout maak, geef ik het toe. Maar ik maak zelden een fout", glimlacht hij er achteraan.

De echte Bommelaar is een vat vol verhalen. "Ik ga ze niet opschrijven. Daar ben ik te laks voor. Als ik iets in mijn kop heb, moet ik het meteen doen. Wil ik in de politiek? Nee. Altijd druk. Dan moet je afspraken maken. Je in bochten wringen."

Strippen
Eén afspraak maakt Geert wel; met zichzelf. "Ma is op 29 november gestorven. Miranda en ik zijn op die datum getrouwd. Een beetje zorgen dat ma's verjaardag altijd doorgaat. Toen we 15 jaar getrouwd waren, gingen we een feestje geven. Ik had een Sinterklaas-pak gezien. Ik dacht: 'Ik ga strippen als Sinterklaas.' Ik heb de motoriek van een bezemsteel. Lampjes op mijn onderbroek genaaid en met een viltstift een sixpack op mijn lijf getekend. Daar kom ik aan als Sinterklaas. Mantel af... Ik kon later voor een optreden vierhonderd euro beuren. Schaamtegevoel heb ik nooit. Ik ben wie ik ben. In de kroeg heb ik de mensen om me heen; ik ben altijd wel aanwezig. Vroeger was ik heel verlegen."

Het begrip 'echte Bommelaar' zit Geert als gegoten. "Er stond een gerietdekte boerderij te koop, vlakbij het benzinestation. Da's Bruchem. Geert Bruygom in Bruchem? Nooit van z'n leven. De binnenstad trekt. En ik wil bij Wouter blijven." De tweeling woont al twee decennia gebroederlijk naast elkaar. "Er was een kavel te koop. Wouter is naar de gemeente gegaan. Na een half jaar belt de gemeente dat ernaast nog een kavel vrij was." Sindsdien vormen Wouter en Geert bijna één gezin. "Ma was net overleden. Miranda ligt te bevallen." Dat wordt Fransiska. De ooievaar levert een paar uur later één huisdeurtje verder een zoon af, Skip. Geert: "Wouter en ik hebben samen een tweeling: een twin neefje en een twin nichtje."

Facebookpagina
De echte Bommelaar geniet van zijn thee. "Ik heb het echt getroffen. Ik was 24. Ik rijd verkeerd en beland in een friettent. Dat werd het duurste frietje ooit." Zijn oog valt op Miranda. "Wat een lekker wijf." Zijn toekomstige echtgenote runt de uitspanning met haar toenmalige vriend. "Ik ben d'r om de week heengegaan. 'Is het al uit?' vroeg ik, 'dan gaan wij samen uit.' Dat heb ik een half jaar volgehouden." Geerts sprookje wordt werkelijkheid. De ad hoc stripper: "Miranda is goud."

Naast een geslaagd huwelijk, de zeer gewaardeerde Facebookpagina, Een Echte Bommelaar. "Bommel is een dorp. Met tien man zijn we gestart. Een uur later hadden we al 400 volgers. 's Nachts 2000. Tom van Engelen vroeg of ik voor De Toren over Zaltbommel wilde schrijven." Zo ontstond een populaire rubriek, die ter ziele ging toen Geert van Toms opvolger niet de namen van de gulle gevers mocht noemen, die hadden gedoneerd voor een goed doel, een aangepaste auto voor Joey. "Toen ben ik meteen gestopt."

Geerts liefde voor zijn stadje lijdt er niet onder. "Op het eind van de vakantie is het altijd weer: 'Wie het eerst de Bommelse toren ziet...'"