Echtpaar De Wilt 60 jaar getrouwd, maar nog lang niet uitgeblust

ZALTBOMMEL - Henk de Wilt en Josephine de Wilt-Van Oosterbosch vierden op Tweede Pinksterdag hun 60-jarig huwelijk. Ondanks hun leeftijd van respectievelijk 82 en 84 staat het in Zaltbommel woonachtige echtpaar nog volop actief in het leven. 'Ik voel me pas oud wanneer iemand vraagt hoe oud onze oudste zoon is.'

"Een sterke vrouw achter een intelligente man." Zo omschrijft Josephine van Oosterbosch zichzelf desgevraagd. Het is tekenend voor de scherpzinnigheid die de inmiddels 84-jarige Josephine nog altijd aan de dag legt. Ze is bepaald niet het type dat achter de spreekwoordelijke geraniums gaat zitten.

Gymnastiek
Sterker nog; de oprichtster en eigenares van De Blauwe Markies is dag in dag uit nog volop in de weer. Haar atelier en luxe papierwinkel is weliswaar slechts twee dagen in de week en op de laatste zondag van de maand geopend, maar op afspraak is Josephine (bijna) altijd bereid om haar winkel vaker open te stellen.

Daarnaast sport ze wekelijks met leeftijdgenoten om zo haar conditie op peil te houden. "Ik heb best wat medische problemen, maar dat wil niet zeggen dat je thuis moet gaan zitten. Ik ga nog steeds iedere woensdag met heel veel plezier naar de gymnastiek toe."

Voldoende
Het zelfstandige, onafhankelijke leven begon voor Josephine al op jonge leeftijd. "Ik had een heel moderne moeder die me op het hart drukte ervoor te zorgen dat ik nooit een man nodig zou hebben. Dat was in die tijd heel bijzonder", legt Josephine uit. Onafhankelijkheid staat daardoor bij Josephine hoog in het vaandel, maar de man komt wél in haar leven. In 1963 trouwt ze met de twee jaar jongere Henk de Wilt. Hij studeert zeven jaar na hun huwelijk af op het onderwerp suikers, in de breedste zin van het woord.

Wanneer universiteiten uit zowel Amerika als Japan zich bij Henk melden, staat het echtpaar niets meer in de weg om te emigreren. De keuze valt op Japan, waar Henk en Josephine zich in een voorstad van hoofdstad Tokio vestigen. Ruim een jaar wonen de twee samen met hun kinderen in Japan. Een onvergetelijke ervaring, maar Josephine kon haar geluk niet op toen ze bij aankomst op Schiphol mensen Nederlands hoorde praten. "Ik heb het goed naar mijn zin gehad in Japan, maar het was op een gegeven moment voldoende." 

Waardevol
Veel liever vertelt ze over de bijzondere reizen die ze heeft mogen maken. Een ontmoeting met Aboriginals op een grote overdekte markt in Australië staat nog vers in haar geheugen gegrift. "De taxichauffeur vroeg me of ik wel écht zeker wist dat ik erheen wilde, omdat het niet veilig zou zijn. Hij stopte al drie straten van tevoren en zei me dat ik moest uitstappen. Ik heb mijn ogen uitgekeken op die markt, het was ongelooflijk interessant en ik heb geen seconde gedacht dat ik een mes in mijn rug zou krijgen."

Ze vervolgt: "Mensen waren verbaasd dat ik op die markt was geweest, maar ik ben heel blij dat ik gewoon ben gegaan. Het is altijd leuk om te kijken in den vreemde. Ik vind dat vooral jonge mensen een jaar van hun leven in het buitenland zouden moeten wonen, het maakt niet eens uit waar. Het is waardevol om te ervaren hoe mensen in andere landen op een heel andere manier leven." 

Hoewel Josephine bijzonder veel van de wereld had gezien, vond ze in 1974 haar echte, eigen plekje; een woning op het Kerkplein in Zaltbommel. De eerste ervaring met het huis is zowel negatief, als positief: "We zouden in een huis aankomen dat bezemschoon was, maar het lag vol met puin. We hebben een paar kruiwagens puin moeten weghalen, dat was het negatieve. Daar staat tegenover dat ik bij binnenkomst meteen dacht 'deze jas zit me goed, ik blijf hier'."