Deel 4 Leven over de grens (Kerst): Voor de Hedelse Esmée kwam de Britse droom uit

“Zo lang ik me kan herinneren had ik altijd een voorliefde voor Engeland. Als ik op de dijk in Hedel liep droomde ik van glooiende heuvels in Engeland”, blikt Esmée Geerts (29) terug vanuit haar woning in het zuidwesten van Londen. Ondertussen woont ze ruim zes jaar in Engeland waar ze elke dag van het groene landschap geniet. “Ik voelde me hier meteen thuis.”

In de serie Leven over de grens maakten we afgelopen zomer zes weken lang kennis met oud-inwoners van de Bommelerwaard die besloten hebben een leven in het buitenland op te bouwen. Waarom zijn ze vertrokken en hoe bevalt het wonen in een ander land? Wat maakt het leven over de grens beter en waar lopen ze tegenaan? Deze vragen komen nu opnieuw aan bod in vijf nieuwe verhalen in deze speciale kersteditie van Leven over de grens.

Het was Esmées langgekoesterde wens om naar het buitenland te verhuizen. De heuvels, de klassieke literatuur, historische kostuumdrama’s en Harry Potter maakten haar tot een echte Engelandfan. Tijdens haar studie European Law aan de Universiteit Maastricht is ze via een uitwisseling aan de University of Kent in Canterbury gaan studeren. “Het was een stille wens om te blijven, maar ik heb bijna niet durven te hopen dat het uit zou komen.”

Uiteindelijk is alles op zijn plek gevallen en heeft Esmée zich aan de andere kant van het Kanaal gevestigd. “Het Engels spreken bevalt me. Als je op straat loopt gaan mensen voor je aan de kant. Het is allemaal net wat netter, die English politeness.”

Bespreken
In het begin liep ze tegen iets aan waar meer landgenoten in het buitenland tegenaan lopen: de Nederlandse directheid. “Voor Nederlanders ben ik niet direct en dan kom je ineens achter hoe direct je bent. Britten denken veel hiërarchischer dan Nederlanders. Mijn baas zei: Esmee is not rude, she’s just Dutch”, lacht ze. “Als voorbeeld: in Nederland overleggen we met de manager, maar Britten zouden het onderling bespreken, maar niet aan de manager melden.”

Twee jaar geleden is Esmée vanuit Canterbury naar de hoofdstad verhuisd. “Canterbury was heel mooi maar Londen is bruisend en dat maakt mijn leven bruisend. In het centrum voel je de drukte van de stad, de excitement.”

Kindertijd
In Londen besloot Esmée haar carrière om te gooien. Ze heeft onlangs haar master of science in Early Child Development and Clinical Applications aan University College London (UCL) afgerond. “Mijn eerste keer in Engeland ben ik in een hotel verbleven in dezelfde straat als waar ik naar de uni ben gegaan. Toen hoorde ik mensen over UCL praten en dacht ik: wow dat je hier zou mogen studeren. Negen jaar later ging ik daar mijn studentenkaart ophalen.”

Esmee heeft eerder rechten gestudeerd om mensen te helpen, maar haar scriptie ging over de rechten van het kind en de ontwikkelingspsychologie. “Dit bracht me bij hoe de kindertijd samen met de genen de kern is van hoe wij als volwassenen zijn en hoe we als maatschappij functioneren.”

(Tekst loopt door onder de foto's)

Dat was Esmées motivatie om met kinderen te gaan werken. Ondertussen werkt ze als assistent-docent op een school die kansengelijkheid voor de leerlingen wil creëren. “Het zijn kinderen die extra hulp nodig hebben en die wordt aangeboden. Kinderen zijn heel leuk om mee te werken.”

Aan het begin van haar verblijf in Engeland ging Esmée heel weinig terug naar Nederland. “Dan had ik weer een heimwee naar Engeland, ik miste het echt.” Tijdens de coronaperiode is het echter veranderd en nu komt ze eens in de drie maanden bij haar ouders in Hedel. “Op een gegeven moment heb je een aantal verjaardagen gemist en dan denk je: dat wil ik niet missen. Vanuit Londen ben je er zo.”

Peperkoek
Ondanks dat ze helemaal gesetteld aan de andere kant van het Kanaal, is er één Hollandse lekkernij die ze mist: de peperkoek. “Dat is het Nederlandse eten dat standaard mee moet. Ik laat het opsturen of neem het mee in de koffer.”

Wat ook om eten draait is de kerst. Tijdens een Brits kerstdiner kan de kalkoen niet ontbreken, evenals pigs in a blanket (worstjes gerold in bacon), mince pie (een zoete taart) of de traditionele pudding. Esmée zal de kerstdagen bij haar ouders in Hedel doorbrengen, waar ze hoogstwaarschijnlijk ook haar beste vriend Christian ziet die in Stockholm woont. “We wilden allebei naar het buitenland wel. Hij is als een broer voor mij, als baby hebben we letterlijk samen in de box gezeten. Ook al spreken we elkaar een half jaar niet, je gaat verder alsof we elkaar gisteren nog gesproken hebben.”