NK Veldrijden in Zaltbommel: met rubber door de blubber

ZALTBOMMEL – Landelijk nieuws is niet iets dat je heel vaak overkomt als stadje van een goede 13.000 inwoners. In Zaltbommel is dat vooral wanneer er sprake is van wateroverlast. Maar afgelopen weekend was het dan eindelijk een keer goed raak: twee dagen lang domineerden ‘we’ de landelijke sportmedia met het Plieger Nederlands Kampioenschap Veldrijden. En ach, een detail, maar ook het water speelde toch weer een belangrijke rol.

De regen komt gestaag uit de lucht vallen, wanneer zaterdagochtend het startschot klinkt voor de eerste categorie van het NK Veldrijden. De start is op de Waalkade ter hoogte van Jip en Janneke. Er volgt een korte sprint van een paar honderd meter, langs de Waterpoort en dan duikt men bij ‘het leugenbankje’ rechtsaf de uiterwaarden in. Het gespetter kan beginnen.

'Jammer hè'
Enkele Bommelaren die voor het eerst in levenden lijve bij een cross aanwezig zijn kijken wat vertwijfeld rond. ‘Jammer hè’, zeggen ze, meelevend als ze zijn, alsof ze zich persoonlijk verontschuldigen voor het vele water dat er gevallen is sinds de opbouw van het parcours tot aan de start op deze zaterdagochtend. Ter illustratie: per vierkante meter is er 87 liter water gevallen. Er zijn niet veel grondsoorten die dat weten te verwerken. De taaie Bommelerwaardse klei aan de oevers van de – ook nog eens rijzende – Waal al zeker niet.

Maar de meewarige gevoelens kunnen snel plaats maken voor trots. Bijna verbaasd en opgelucht zijn ze wanneer ze vervolgens de grote grijns op de gezichten zien van cross-initimi. Natuurlijk, het publiek gun je een droge cross, zonder paraplu’s. Maar wie nog twijfels heeft of de ronde door de uiterwaarden selectief genoeg zal zijn om de sterkste renner aan het einde als eerste over de streep te krijgen, kan die meteen wegstoppen.

Loodzwaar
Dit NK wordt zwaar. Loodzwaar. Zoveel is wel zeker. De stroken langs de Waal door het zand, de vele klimmetjes omhoog de dijken op, sommige steil, andere juist lang en slopend, ze maken het een rondje dat door vele renners wordt bestempeld als een hel. En zelfs in de grotendeels gereformeerde Bommelerwaard mag dat gezien worden als een compliment.

Unieke ligging
De plaatjes zijn werkelijk fantastisch om te zien. Door de unieke ligging van het parcours zijn alle bezienswaardigheden van Zaltbommel aan de horizon te ontwaren. De Sint-Maartenskerk, de Gasthuiskapel, maar ook de Oude Watertoren. Ze zitten er allemaal in. Met de schuine kant op de wal bij de Oude Watertoren misschien wel als meest gefotografeerde en gefilmde hotspot. De renners moeten daar zo’n zeven meter afdalen van de steile dijkkant. Door het vele water is na twee oefendagen fietsen al geen optie meer. En tijdens de verschillende wedstrijden zien we werkelijk alle varianten van afdalingen voorbijkomen. Er zijn er die zich op hun billen naar beneden laten glijden met de fiets op schoot.

Geen wanklank
Hoewel er niemand over de streep komt zonder steenkapot te zitten, is er geen wanklank te horen. Ja, enkele bezoekers vragen zich af hoe de natuur zich ooit herstelt. Maar die geluiden zijn over enkele weken weer verdwenen. Het gras in de Uiterwaarden heeft wel grotere uitdagingen overleefd.

50 liter water
Zondag moet de grote dag worden. Talloze toppers zien we in de dagen vooraf het parcours al komen verkennen. Maar er is geen bocht, geen brug, geen afdaling die hetzelfde blijft. De regen blijft maar komen gedurende de week. Maandag en dinsdag valt er samen 17 liter. Op woensdag en donderdag teistert de hemel het parcours met bijna 50 liter water.

Na de eerste dag, waar alle amateurnummers hun acte de présence geven, is Robert Schimmer, initiator en voorzitter van de Stichting Cyclocross Zaltbommel dan ook uitermate tevreden. “Dit wordt een geweldige cross! Vandaag hebben we fijn alles kunnen ‘testen’. Hoe gaat het met parkeren, hoe kan het publiek zich verplaatsen. Dat ziet er allemaal goed uit.”

Respect
De zondag stelt niet teleur. Duizenden toeschouwers weten de weg te vinden naar de Waalkade in Zaltbommel. Massaal ploeteren ze zich een weg langs het parcours. En niemand durft daarover te klagen. Want een blik naar links of rechts leert dat de renners het vele malen zwaarder hebben. Niets dan respect klinkt er langs de kanten.

Niemand mist Mathieu van der Poel. Want Lars van der Haar en met name Joris Nieuwenhuis leveren een waanzinnige cross af die tot het laatst spannend is. En bij de elite dames is nagenoeg de hele wereldtop aanwezig. Puck Pieterse is met afstand de sterkste.

Crossgeschiedenis
Nee, dit was zeker niet ‘erg’. En al helemaal geen ‘ramp voor de organisatie’. Dit was met rubber door de blubber. Dat moet je niet elke editie hebben. Maar deze gaat geen van de deelnemers ooit vergeten. Dit was crossgeschiedenis.

Anton Kuijntjes