Dierenarts Henriëtte Suermondt neemt afscheid

ZALTBOMMEL - Ruim dertig jaar was dierenarts Henriëtte Suermondt de grote steun en toeverlaat van Zaltbommelse huisdiereigenaren. Vorige week heeft ze haar laatste patiëntjes gezien, vanaf nu geniet ze van haar pensioen.

Henriëtte groeide op in Doornspijk, een klein dorpje aan de rand van de Veluwe, tussen Elburg en Nunspeet in. "Ik was een buitenmeisje", vertelt ze. "We woonden op het platteland en hadden veel huisdieren, zoals een pony, ezels, geiten en schapen. En we hebben altijd honden gehad."

Na haar eindexamen vertrok ze naar Utrecht om daar diergeneeskunde te studeren. Tijdens haar studie werkte ze twee zomers op proefboerderij De Vliert in Bruchem, waar ze assisteerde bij bevallingen van koeien. Daar kwam ze in contact met de Zaltbommelse dierenartsen en zo kwam ze na haar afstuderen in 1991 terecht in de Bommelerwaard.

Vrouwelijke dierenarts
"In het begin richtte deze praktijk zich vooral op landbouwhuisdieren zoals paarden, runderen, schapen en geiten", vertelt ze. "Pas later zijn we een inloopspreekuur gestart voor gezelschapsdieren. Sinds 1 januari van dit jaar is Dierenartspraktijk Zaltbommel helemaal gestopt met de landbouwdieren."

Toen Henriëtte begin in Zaltbommel, was ze de eerste vrouwelijke dierenarts in de praktijk. "Er bestond toen ook een Kring van Dierenartsen uit de Bommelerwaard en de Betuwe", herinnert ze zich nog goed. "We kwamen met ongeveer dertig dierenartsen een paar keer per jaar bij elkaar, dan was er een spreker, we aten samen of er was een borrel. Daar was ik ook jarenlang de enige vrouw."

Bloedonderzoek
Tegenwoordig is het aantal vrouwen in de dierenartspraktijken flink toegenomen. "Vooral als je ook landbouwhuisdieren doet, is het een behoorlijk zwaar beroep", vertelt Henriëtte. "Je moet veel staan, veel sjouwen en de vele nachtdiensten zijn ook zwaar."

In de ruim dertig jaar dat ze als dierenarts werkte, heeft ze veel zien veranderen in de praktijk. "We kunnen veel meer dan in de jaren negentig", zegt Henriëtte. "We doen vaker bloedonderzoek bijvoorbeeld. Zelf heb ik in de praktijk het echo-onderzoek opgezet. Dat vond ik zelf ook altijd het leukste om te doen. Ik noem het 'puzzelwerk', de wat ingewikkelder onderzoeken. Steeds een stapje verder gaan, overleggen met collega's en uitzoeken wat er echt aan de hand is."

Vaccineren
De afwisseling van het werk, sprak haar ook altijd aan en gaat ze zeker missen. "De laatste jaren voerden we als dierenartsen vaker discussies met huisdiereigenaren", vertelt ze. "Bijvoorbeeld over vaccineren, over het voeren van rauw vlees en over parasietenbestrijding. Ik ben pro-vaccinatie, vooral omdat je dat niet alleen voor je eigen hond of kat doet, maar voor de hele populatie."

"Toch heb ik altijd begrip gehad voor eigenaren die het niet wilden, ik probeerde mensen dan zover te krijgen dat ze hun dier lieten titeren. Daarmee bepaal je door bloedonderzoek hoeveel antilichamen er nog in het bloed zitten. Daarmee kun je inschatten wanneer een vaccinatie echt nodig is en wanneer je er nog even mee kunt wachten."

Kwaliteit van leven
Binnen de diergeneeskunde zijn de mogelijkheden de laatste jaren enorm gegroeid. Chemotherapie, een zware orthopedische operatie of een pacemaker, het is allemaal mogelijk. Die behandelingen kunnen niet allemaal in de praktijk in Zaltbommel, maar wel bij specialisten. "Wij nemen in deze praktijk de tijd om met de eigenaren te overleggen en goed naar ze te luisteren", aldus Henriëtte.

"Het is prettig om al die behandelingen aan te kunnen bieden, maar het belangrijkste is altijd de vraag of het de kwaliteit van leven van het dier ten goede komt." Ook chronisch zieke dieren zijn tegenwoordig beter af dan vroeger. "Door zelf in de praktijk bloedonderzoek te doen, is de begeleiding van chronisch zieke honden en katten met nierproblemen, schildklieraandoeningen of suikerziekte veel gemakkelijker geworden", noemt Henriëtte als voorbeeld.

Nu het derde kind van Henriëtte en haar man gaat studeren en op kamers gaat wonen, vindt ze het na ruim dertig jaar een mooi moment om te stoppen met werken. "We willen wat meer gaan reizen", vertelt ze. "Ik wil ook meer tijd besteden aan onze twee jaar oude Oudduitse herder Lola en ik wil een klus-cursus gaan volgen. En misschien kom ik af en toe invallen in de dierenartspraktijk."