bird
vrijdag 19 april | 02.13 uur

'Boet was onverschrokken, spijkerhard en voor niets en niemand bang'

22-09-2021 14:55
uur
Door: Martin van Hemert
220921_9da7de52-a91b-41b2-bb0e-ef2cd41ce9fb-1
• Bloemen bij het standbeeld van de vorige week overleden motorcoureur Boet van Dulmen. Foto: Koen Vandenput

AMMERZODEN - Vorige week donderdag overleed Boet van Dulmen na een tragisch ongeval in zijn woonplaats Ammerzoden. Voormalig sportjournalist Anton Kuijntjes haalt herinneringen op aan de motorsportlegende.

GASTCOLUMN

Boet van Dulmen is dood! Vorige week donderdag ging er een schokgolf door de Bommelerwaard heen. Epicentrum: Ammerzoden. De man die decennialang krantenkoppen wist te domineren met spectaculaire prestaties op een motorfiets kwam aan zijn einde na een tragisch fietsongeluk. Boet zelf had daarvan kunnen zeggen dat het in ieder geval nog op twee wielen was.

Spijkerhard
Antonius Pius Maria van Dulmen, beter bekend als den Boet, was een excentriekeling. Een unieke persoonlijkheid van wie je alleen maar kon houden. Onverschrokken, spijkerhard en voor niets en niemand bang. In de jaren ‘70 en ‘80 nam hij het op tegen de grote fabrieksteams. Met kennis, lef en vernieuwingsdrang (Boet belde een meteoroloog van een nabijgelegen vliegveld om de weersvoorspellingen los te peuteren).

Boet is een van de mensen wiens naam niet stopt bij dorps- of landsgrenzen. Over de hele wereld genoot hij bekendheid. De hele motorracewereld reageerde verdrietig. MotoGP plaatste een eerbetoon aan de Grand Prix-winnaar. Velen hebben er in dat circus anoniem rond gereden, maar daar hoorde Boet niet bij.

Opgenaaid
Dat deed hij al vanaf het eerste uur, hoewel zijn carrière pas begon op 24-jarige leeftijd nadat hij werd opgenaaid door de plaatselijke kastelein. Achttienhonderd gulden werd er opgehaald in een kroeg en die waren voor Boet als hij durfde te starten in het lokale rondje om de kerk. De bulldozerchauffeur was al een beetje doof, maar dit was niet aan dovemansoren gericht.

Boet en bang bestond niet. Hij reed meteen de snelste tijd in de training en kwalificatie. Startte desondanks toch achteraan, maar reed iedereen voorbij. En het is dat zijn gashendel bleef hangen waardoor hij moest afhaken, anders had hij hem ook meteen gewonnen. De mythe was geboren. En voor wie dacht dat het toeval was; de resterende 21 wedstrijden van dat seizoen: 21 keer was Boet van Dulmen de winnaar.

Herinneringen
Straatraces waren ongekend populair in het Nederland van toen. Een paar strobalen werden er neergegooid, het publiek zat gewoon aan de buitenzijde van een bocht en moest nog wel eens een motor zien te ontwijken. Dat ging ook regelmatig fout. Maar daar werd destijds nog heel anders over gedacht. Tien jaar geleden reed ik samen met Boet nog een paar rondjes over wat ooit het circuit was in ‘zijn’ Ammerzoden. Bij elke bocht kon hij herinneringen ophalen. Inhaalacties. Glijpartijen. Als hij dan zijn ogen dicht deed wanneer we even stopten, kon hij het publiek weer zien staan, rijendik. Schreeuwend naar hun Boet!

Maar ook die vreselijke race in 1980. De ochtendsessie kende een aantal doden. Maar het ruim 25.000 koppig publiek bleef hardnekkig staan en wilde een race zien. Den Boet werd gevraagd wat te doen. En Boet van dat moment dacht daar niet over na. Den Boet van tien jaar geleden zei daarover: “Dat had natuurlijk nooit gemoeten.” Maar wees eerlijk, je moet een man die zijn leven wekelijks riskeert ook niet vragen of er levens geriskeerd mogen worden.

Gesteund
Ammerzodenaren zijn er maar wat trots op dat Boet er een van hen is. Hij woonde er zijn hele leven met Ineke, zijn lieve vrouw, die hem altijd heeft gesteund. De laatste jaren ging het wat moeizamer. Hij werd wat slechter ter been en hij ‘begon er een bietje neffe te raken' zoals ze dat dan zeggen in Ammerzoden.

Bijna 70 jaar geleden sloop Boet samen met zijn vriendje de kerk in van Ammerzoden. De kapelaan dacht de deugnieten te slim af te zijn en deed de kerk op slot. Dat zou ze leren. Maar Boet wist raad, greep naar het touw van de kerkklok en begon volop te luiden. Vrolijk klingelde de klok over het dorp heen. Vrijdag wordt Boet begraven en zullen de klokken van Ammerzoden nog één keer luiden. Dit keer hoeft hij niet zelf aan het touw te trekken. Wat blijft is een geweldige herinnering aan misschien wel de allerbeste motorcoureur die ons land ooit gekend heeft.

Anton Kuijntjes

Tags