Jan-Hein Schouten: zakelijk, nuchter, goudeerlijk

ZALTBOMMEL - "Ik doe gewoon. Ik doe niet iets wat ten koste van anderen gaat. Ik koop een kroeg voor Zaltbommel. Je kunt op 16 plekken eten, maar naar een vrolijke avond gaan is onmogelijk." Jan-Hein Schouten (1971) laat zich met Schouten & Nelissen, uitspanning De Republiek*) en ijssalon Le Discodip in Bommel niet meer wegdenken.

"De voordeur staat open", luidt het uitnodigend berichtje. De hoofdrolspeler van het gesprek waant zich bij binnenkomst onbespied: de voeten liggen ontspannen op tafel. 

Liefde
Jan-Heins bekende glimlach golft je op meters afstand tegemoet. Prikkende ogen, wat hoger afgebiest door een gemillimeterd kapsel, wachten de vragen ogenschijnlijk ontwapenend af. Met: "Succes? Definieer succes", pareert hij de eerste vraag. Het antwoord wacht hij niet af. "Ik heb drie kinderen, van 21, 17 en 14. En een happy scheiding. Als mensen mij succesvol vinden, vraag ik me af wat succesvol is." De vraag stellen is de vraag beantwoorden: "Succesvol is de balans tussen wat je wilt en wat je bereikt. Maar ik zou het fijn vinden als ik een prettige liefde zou vinden. Ik woon tien jaar alleen. Ik ben 52 jaar; het huis wordt steeds groter." Dochterlief is het huis uit, studeert en woont in Groningen. 

Wegstoppen
Jan-Hein, bij velen bekend als een gevierd zakenman, is allesbehalve bang het achterste van tong te laten zien. "De avond voor mijn verjaardag, 21 maart, heb ik gehuild. Heel emotioneel. Ik denk dan aan de dood van mijn moeder. Ik was vier jaar toen ze overleed. Geen broer of zus of opa of oma waar ik over haar kon praten. Alleen mijn vader. Je kunt alles wegstoppen, maar het komt boven. Best last van gehad." Het verdriet, het gemis duikt op zijn 40ste naar boven. Als compensatie "...ben ik gaan zorgen voor anderen. De dag voor je geboorte is zoals ABBA zingt 'The Day Before You Came'. Ik schaam me er niet voor een traantje te laten." Een bijna onmerkbaar toontje lager: "Ik ben vaak alleen... Toe maar..."

MidLifeCrisis United
De weg naar een aanpalende woonruimte wordt gesierd door zwart wit foto's met voetbaltaferelen. Jarenlang was Jan-Hein voorzitter van FC Den Bosch. De liefde voor deze populaire sport blijft onverminderd. "Voetballen is het enige constante in het leven. Ik zit bij MLCU, MidLifeCrisis United. Een groep bestaande uit mensen in de leeftijd van 40 tot 66 jaar. We voetballen steeds slechter", bekent hij goudeerlijk. "We zijn met elkaar verbonden omdat we op jonge leeftijd begonnen. We organiseren toernooien met de opbrengst voor ouderen. Daaruit is het Food Truck Festival ontstaan."

Over het onvermijdelijke klimmen der jaren is Jan-Hein duidelijk: "Ik word ouder. Dat is niet leuk." Met 'bang is een groot woord' stelt hij zichzelf gerust. "Ik sport 260 dagen in het jaar. En gezond eten." Terwijl hij aan zijn zoveelste rokertje lurkt: "Ik zou ook liever worteltjes eten als dat hetzelfde gevoel zou geven." Relativerend: "Een ander zuipt een fles rode wijn leeg."

Intolerantie
In '78 verruilt de familie Schouten Eindhoven voor Bommel. "Toen was ik zes. Zaltbommel is een mooie plaats. De nodige voorzieningen. Daar mogen we wel wat zuiniger op zijn. Laat ik het goed zeggen: liever voor zijn." Refererend aan Lolliepop: "Als achthonderd mensen in de Kindertuin een feestje willen geven, moet dat niet afhangen van één of ander duurzaamheidsproject. Wat is de bedoeling? Strikte handhavingsregels? Regels", zo vervolgt Jan-Hein zijn betoog, "moeten het leven dienen. De gemeente is er voor ons. Er zit veel ouderdom in de binnenstad. Er wordt geklaagd over geluid, geur. Intolerantie. We vergeten dat we zelf ook jong zijn geweest, ik ook. Laten we lief zijn voor de nieuwe generatie."

Dankbaar
Zijn liefde voor het aloude stadje aan de Waal wordt er hoe dan ook niet minder om. "Ik kom op plekken waar ik me Kuifje voel. Ik reis [net als Kuifje] veel. Dan zit ik in Shanghai in een 400 meter hoog gebouw te denken: 'Morgen ben ik weer thuis'. De kinderen missen me wel eens. Het vliegtuig dat me weer richting Zaltbommel brengt, mis ik nooit."
De vraag 'Ben je gelukkig?' krijgt een vragende, aarzelende blik. Als een auto met een koude start komt het antwoord moeizaam op gang: "Ja...ja...ja...Ik heb het goed gedaan. Ik heb nergens spijt van. Ik ben heel dankbaar, dankbaar voor waar ik sta. Dankbaar voor mijn kinderen, dankbaar voor de moeder van mijn kinderen. Maar een scheiding is niet tof."

Optimistisch
Het zoveelste paffertje wordt uit zijn kartonnen kokertje verlost als Jan-Hein besluit: "Ik ben breed ontwikkeld, positief, optimistisch. Als je iets kunt, wil je het. In de familie is geld de benzine om de mensen bezig te houden. Le Discodip heb ik om de kinderen die er werken er beter van te laten worden. Status moet je niet willen. Als je een beetje boven het maaiveld uitsteekt, denkt een ander het recht te hebben tegen je aan te kunnen zeiken. Als ik met vrienden een biertje zit te drinken, vraag ik niks."

*) De Republiek heeft vanaf 1 augustus 2023 een nieuwe eigenaar