De volgende keer neem ik een stuk touw mee

Zaltbommel - "Tja, als ik opstap... Ik ben 45 jaar koster. Ik wil de 50 jaar wel volmaken. Ik weet niet of ik het red", zegt Tiny van Steenbergen (1947). Het dementeringsproces van man Henk baart haar zorgen. "Er komt een tijd dat ik hem niet meer alleen kan laten. En... wat ik vroeger in een uur deed, kost me tegenwoordig anderhalf uur."

Je hoeft géén kerkganger te zijn, om Tiny, hét gezicht en de ruggengraat van de Zaltbommelse Sint-Martinuskerk, te kennen.

Mooi werk
"Pastor Bertus Bus zei ooit: 'Tiny als jij niet deed wat je doet, houd ik het niet vol.'" Op haar bekende, nuchtere manier zegt ze: "Mooi werk. Je bent er voor de mensen, je kunt iets betekenen."

Hedel
Tiny: "Voor ik in Bommel kwam, was ik koster in Hedel." Wordt Remco, de eerste zoon, in Hedel geboren, Ben, de tweede, opent drie jaar later in Bommel voor het eerst zijn ogen. "Mijn vader werkte bij Kronenburg. Toen ik 11 jaar was, verhuisden we naar Hedel."

Ze vervolgt: "We woonden al in Bommel toen ik nog in Hedel naar de kerk ging. Op weg ernaartoe ben ik bij De Lucht definitief omgedraaid. Ik ben naar de kerk in Bommel gegaan, omdat Ben daar gedoopt zou worden."

Roeping
Tiny: "Officieel ben ik in '92 begonnen. Mijn jongens vonden het best, als zij maar niet vroeg het bed uit hoefden. Voor haar is het kosteren een roeping. "Ik heb voor het parochiebestuur eens een A4'tje gemaakt met wat ik deed. Hun mond viel open. Daar kan Bertus nog steeds om lachen..." Een selectie uit Tiny's werkzaamheden: uitvaarten, huwelijken, de gebruikelijke diensten, het maken van de bijbehorende boekjes, concerten, tja wat niet... "In de kerk of het parochiecentrum gebeurt niets dat ik niet weet!", zegt ze.

Pastor Bertus Bus schuift een doop een week op, als hij weet dat zijn Tiny er niet is.

Reddende engel
Ze rispt het ene na het andere verhaal op, een boek waardig. Of een televisieserie, zoals Dagboek van een herdershond, maar dan met deze koster in de hoofdrol.

"Maar", zegt ze overduidelijk, "het kan nog zo druk zijn, ik lig er niet van wakker." Toch is er één ding wat haar nog wel dwarszit. "Ik ben één keer vergeten de hostie op de kelk te leggen..." Ze vertelt het met een glimlach, maar toch... Wat er gebeurt, het moet kloppen, ze neemt haar taak serieus. Zo vergeet de pastor de parochie tijdens de kerkdienst te vertellen waarvoor de deurcollecte dient. "Ik ben naar voren gelopen en gezegd, dat we van oliestook op gas zijn overgaan." De pastor is haar zeer erkentelijk: "Je bent mijn reddende engel, je hebt me gered!" Terecht dat deze engel in 2012 een koninklijke onderscheiding krijgt.

Gezondheid
Tragisch is de gezondheid van Henk. "Dat is 14 jaar terug begonnen. Henk heeft verschrikkelijk veel voor de kerk gedaan. De trap naar het koor was aan vervanging toe. Hij heeft deze thuis in delen gemaakt. Ik moest er even aan wennen", lacht ze. "Op de vorige hoorde ik de organist aankomen, die trap piepte."

Eerlijk als Tiny is, bespreekt ze de uitvaart met haar man. "'Stel dat je doodgaat, wil je dan vanuit de katholieke kerk een uitvaart hebben?' 'Ik ben protestant en ik blijf protestant! Bus moet de uitvaart wel doen!'", doelend op pastor Bertus Bus. "Ik ben zo blij dat ik het weet...", zegt Tiny met een onhoorbare zucht.

In voor- en tegenspoed
Afgelopen zaterdag had ik een uitvaart. Dan laat ik een briefje achter; waar ik ben... hoe laat ik terug ben..." Met een slokje koffie houdt Tiny haar emoties onder controle. "In voor- en tegenspoed...", mijmert ze hardop... "Soms wil ik hem achter het behang plakken, maar dat heb ik niet!", klinkt ze ontwapenend.

Over haar eigen uitvaart is ze glashelder. "Via deze kerk. Niets anders dan anderen, ik ben een mens onder de mensen. Ik heb altijd geroepen dat ik veel bloemen wil, maar... bij leven!"

Ik zou het weer doen
Een luchtig verhaal komt langs. "Ooit hadden we 20 misdienaartjes. Met ze naar het golfslagbad in Oss geweest. Komen we thuis, missen we er één. 'Tiny heb jij Joris gezien?' Stond ie nog in Oss. 'Tiny, het was mijn eigen schuld, ik was achter je rug naar de wc gegaan', zegt ie. De volgende keer neem ik een stuk touw mee."

Aansluitend: "Ik stond een keer met een jongetje bij een graf, roept ie: 'Pa, het is wel diep!'"

Het gezicht van de katholieke kerk besluit: "Je hoeft niet te zeggen, dat je onmisbaar bent, maar je trekt veel naar je toe. Ik heb er géén spijt van, ik zou het weer doen..."

Rein van Willigen werkt momenteel aan een nieuw boek 'Hallo Hier Bommel!'. Hierin komen interviews met creatieve bekende en minder bekende Bommelaars. De Bommelerwaardgids publiceert verkorte versies van die interviews.